Column: Veranderende blik

Regelmatig verschijnen berichten over robots, robotisering en digitalisering in de bouw op LinkedIn of in mijn mailbox. Over het algemeen klik ik ze direct weg, maar terwijl ik nadacht over een nieuwe column, vroeg ik me af waarom ik dat eigenlijk doe.

Tijdens mijn opleiding stond ik aan de wieg bij de vernieuwing van het tekenwerk in de bouw. De traditionele tekentafel raakte geleidelijk naar de achtergrond, terwijl de computer zijn intrede deed in het tekenproces. Ondanks de weerstand, vooral bij de generatie voor mij, heb ik me toch toegewijd aan de voortgaande ontwikkeling. Ik liep stage bij een bedrijf dat gespecialiseerd was in CAD-systemen voor de bouwsector. Tijdens mijn afstudeerproject hebben we deze nieuwe ontwikkelingen als een extra argument gebruikt. Samen met twee medestudenten hebben we een compleet woningconcept (ALK) ontwikkeld. Naast alle haalbaarheidsonderzoeken, calculaties, bestekken en rekenwerk, was ik verantwoordelijk voor het tekenwerk. Dit gebeurde volledig digitaal en zelfs met 3D-modellen die we hadden verfraaid met dagenlang renderen voor een betere, realistische materiaalweergave.

Een veelgehoord argument destijds was het gebrek aan overzicht. Waar een groot A1-vel alles duidelijk in beeld bracht, leek dat overzicht op een klein scherm volledig te ontbreken. Inmiddels zijn er zelfs schermen op de bouwplaats waarop vakmensen kunnen in- en uitzoomen, terwijl het gebruik van analoge tekeningen steeds meer afneemt. Maar waarom wekt het dan nu niet mijn nieuwsgierigheid over hoe techniek en digitalisering ons vakgebied opnieuw verder helpen en door ontwikkelen? Waarom klik ik zomaar berichten weg over metselen met een robot of het volledig digitaal uitzetten met een laser en printer? Heb ik er geen vertrouwen in? Of vrees ik onbewust dat ons ambacht, ons vakmanschap verloren dreigt te gaan?

Vooruitgang is onvermijdelijk, sterker nog; zelfs noodzakelijk als we alle uitdagingen waar we voor staan willen aangaan. Technologie helpt ons juist om efficiënter te werken, zorgt voor minder afval en uitstoot en draagt bovenal bij aan het betaalbaar houden van woningen. Laten we eerlijk zijn: veel sectoren zijn ons al voorgegaan. Is er bijvoorbeeld nog een boer die zijn koeien met de hand melkt?

Zou het kunnen zijn dat ik nu bij de generatie hoor die ik destijds betichtte van weerstand? En dat het toen, net zoals bij mij nu, absoluut geen bewuste weerstand was, maar een andere blik op veranderingen?