Column: Het is maar een droom, ‘de toekomst van de bouw’
De toekomst van de bouw is mede afhankelijk van de toekomst van de jeugd. En die jeugd is op haar beurt weer afhankelijk van het onderwijsaanbod. Wat voor vakmensen hebben wij straks nodig? Hoe traditioneel blijven we bouwen? En welke invloeden zijn van belang om te kunnen voorzien in de behoeften? Een ingewikkeld traject en intussen zijn we vergaand afhankelijk geworden van arbeidsmigranten, omdat we zelf de vakmensen niet meer hebben.
De ambachtsschool
Weet je nog, die goede ouwe tijd? Waar jongens die niet in de wieg waren gelegd voor een universiteit vroeger naartoe gingen om een vak te leren? Leren zagen, timmeren, metselen en alles wat er nodig is om te kunnen bouwen. Om iets wat er op een tekening prachtig uitziet ook werkelijkheid te laten worden. Die scholen, daar zijn we van afgestapt. En dat is jammer, heel jammer. Hoe fijn zou het zijn als onze jeugd weer een echt vak zou kunnen leren.
Meester-gezel
En na school was er dan een baan. Niet in je eentje aan de slag, maar je kreeg een meester op het werk die je alle kneepjes van het vak bijbracht. Deze meester was streng, en trots! Trots op de bouw, trots op zijn werk en trots dat hij zijn kennis mocht overbrengen op een volgende generatie. Dat is nu wel anders. Er zijn misschien nog wel meesters, maar er is geen tijd meer om de gezel in het werk het vak te leren zodat hij later zelf meester wordt. Er moet geleverd worden, en snel. En wijzer worden van de collega’s op de bouwplaats, terecht kunnen met al je vragen? Tja… die spreken vaak een andere taal en dat maakt de drempel niet lager en de uitleg niet begrijpelijker.
Zullen we het anders gaan doen?
Het is maar een droom, maar hoe mooi zou ik het vinden als we het echt anders gingen doen. Dat we kinderen die het talent hebben om in de bouw weer ouderwets vakman of vakvrouw te worden, een ambachtsschool aanbieden. Ze te leren werken met alle nieuwe materialen die vanwege reductie van de CO2-uitstoot nu in beeld komen. De voldoening laten beleven wanneer ze echt een belangrijke bijdrage aan onze gezamenlijke maatschappij kunnen leveren. Met elkaar bewust genieten van wat we doen, daar droom ik van.